- ۳۱ فروردين ۹۳ ، ۲۲:۵۵
- ۰ نظر
دریافتروزی مفضّل بن عمر به محضر امام جعفر صادق علیه السلام شرفیاب شد و از آن حضرت پیرامون چگونگی ولادت حضرت فاطمه زهراء سلام اللّه علیها سؤال کرد...امام صادق علیه السلام فرمود:
هنگامی که خدیجه با رسول خدا ازدواج کرد، زنان مکّه با او به مخالفت برخاستند و خدیجه از این امر بسیار نگران و مضطرب بود... تا آنکه پس از مدّتی ، حضرت زهراء سلام اللّه علیها را باردار شد.
و پس از گذشت اندک زمانی... جنین، مونس مادر خود شد
و از درون شکم با وی سخن می گفت و خدیجه این راز را پنهان می داشت
تا آنکه روزی حضرت رسول صلی اللّه علیه و آله وارد منزل گردید و متوجه شد خدیجه با کسی سخن می گوید
فرمود: با چه کسی سخن می گفتی ؟
خدیجه پاسخ داد: با دختری که در شکم دارم، چرا که او انیس و مونس تنهایی من است.
حضرت رسول فرمود: ای خدیجه ! جبرئیل به من خبر داد که خداوند متعال از نسل این دختر، پیشوایان دین را برگزیده است ، تا در روی زمین خلیفه او باشند و برای جهانیان، حجّت.
پس زمان به سرعت گذشت و لحظات حسّاس ورود نور از جهان ظلمانی رحم فرا رسید،
آن گاه خدیجه برای زنان قریش، پیغام فرستاد تا او را در زایمانش کمک نمایند؛ لیکن آنان با طرح سخنانی تلخ و شماتت آمیز، از انجام این کار اجتناب کردند.
خدیجه سخت دلتنگ شده و در غم و اندوه فرو رفته بود، که ناگاه چهار زن گندمگون و رشید وارد منزل شدند و گفتند:
ای خدیجه ! ما از جانب پروردگار، به یاری تو آمده ایم ، من ساره همسر ابراهیم و مادر اسماعیل هستم و این آسیه، هم نشین تو در بهشت خواهد بود، و آن دیگری مریم دختر عمران و مادر عیسی است و آن یکی هم ، کلثوم خواهر موسی.
و سپس آن چهار زن بهشتی در اطراف بستر خدیجه نشستند و او را کمک و یاری نمودند تا این که ناگهان نور وجود فاطمه سلام اللّه علیها در حالی که پاک و پاکیزه بود دیده به جهان گشود؛ و از تشعشع نور جمالش ، تمام خانه های مکّه را روشنائی بخشید.
پس از آن ، ده فرشته با در دست داشتن ظرف های بهشتی و آب کوثر وارد شدند و نوزاد عزیز را غسل دادند و او را با دو پارچه سفید و خوشبو پوشاندند.
در همین لحظه ، نوزاد لب به سخن گشود و شهادت به یگانگی خداوند و رسالت پدرش ، حضرت محمّد و امامت شوهرش ، حضرت علیّ و یازده فرزندش داد و نام مبارک تک تک آنان را بر زبان جاری ساخت...
سپس بر یکایک حاضران سلام کرد... و پس از آن، میهمانان تبریک و شاد باش گفتند، و آن گاه از منزل خارج شدند.
منابع:
دلائل الامامة - صفحه76 - حدیث17
بحارالا نوار- جلد43 - صفحه 2
