- ۱۷ اسفند ۹۳ ، ۱۵:۱۳
- ۱ نظر
ابن شهرآشوب - در مناقب - و راوندی - در خرائج - و دیگران به سند خود از جابربن عبدالله انصاری روایت کرده اند که هنگامی چنان اتفاق افتاد که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم چند روز غذایی بدست نیاورد که بخورد و از این رو به خانه زنان آمد و در خانه آنها نیز چیزی نیافت پس به خانه فاطمه آمد و بدو فرمود: دخترکم آیا خوراکی در خانه داری؟ عرض کرد: نه به خدا سوگند قربانت گردم، رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که این سخن را از دخترش شنید بیرون رفت، و پس از رفتن آن حضرت یکی از همسایگان دو قرص نان و مقداری گوشت برای فاطمه فرستاد، دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با اینکه خود و فرزندانش گرسنه بودند نانها و گوشت را در ظرف بزرگی نهاده و سرپوشی روی آن گذارد و با خود گفت: رسول خدا را بر خویش مقدم می دارم و سپس حسن یا حسین علیها السلام را به نزد پیغمبر فرستاد و چون آن حضرت به خانه دخترش آمد فاطمه سلام الله علیها اظهار کرد: پدر و مادرم بقربانت! خدا برای ما غذایی رسانده که من آن را برای شما نگهداری کردم، پیغمبر فرمود: آن را بیاور، و چون فاطمه سلام الله علیها َآن ظرف را حاضر کرد و سرپوش از روی آن برداشت دیدند پر از نان و گوشت است. فاطمه که چنان دید مبهوت شد و دانست که زیاد شدن غذا کرامتی است از جانب خدای تعالی و بدین جهت حمد خدای را به جای آورد.
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم که چنان دید فرمود: دخترکم این غذا را از کجا آوردی؟
پاسخ داد: «هو من عندالله یرزق من یشاء بغیر حساب» این از طرف خدا است و خدا هر کسی را بخواهد بی حساب روزی دهد.
پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نیز حمد خدای را به جا آورده فرمود: «الحمدلله الذی جعلک شبیه سیده نساء بنی اسرائیل) سپاس خدایی را که تو را شبیه بانوی بنی اسرائیل (مریم) قرار داد که هرگاه خدا روزی او را می فرستاد و از او می پرسیدند: این غذا را از کجا آوردی، همین پاسخ را می داد.
آنگاه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به دنبال علی علیه السلام فرستاد و چون آن حضرت حاضر شد حسن و حسین علیها السلام نیز پیش آمدند و از آن غذا خوردند و به زنان دیگر پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم نیز دادند و همچنان به همه همسایگان غذا دادند و خدای تعالی خیر و برکت زیادی در آن غذا قرار داد در صورتی که اصل آن غذا همان دو قرص نان و مقدار گوشت بود و بقیه برکتی بوده خدای تعالی در آن قرار داده بود.
نگارنده گوید: این حدیث را ثعلبی در قصص الانبیاء (ص 513) و زمخشری در کشاف (ج 1 ص 321) نیز با اجمال و تفصیل به همین نحو از رسول خدا نقل کرده اند.
برگرفته از کتاب فرازهایی از زندگی حضرت فاطمه و حضرت زینب
